Wandelen van follie naar follie in De Fraeylemaborg

In de vakanties trek ik er met mijn gezin graag even op uit. Met onze jonge kinderen reizen we niet graag te ver en het vliegtuig laten we sowieso achterwege, maar de Lage Landen hebben zoveel moois op vlak van cultuur, geschiedenis en natuur te bieden dat we niet het gevoel hebben dat we iets missen.

In de herfstvakantie waren we op bezoek in het Noorden van Nederland. Een van onze uitstappen was naar De Fraeylemaborg in Slochteren waar natuur en cultuur samen komen in een heel mooi park in Engelse stijl.

Ook voor de kinderen was er veel te zien want het park werd voorzien van enkele bijzondere bouwwerken, follies genaamd. Het zijn kleine gekke bouwwerken die her en der in het park staan opgesteld en waar we binnenin een kijkje konden nemen.

In eentje was ook een kleine expositie gevestigd over De Slochter Vrijstaat, een alternatieve, fictieve geschiedschrijving van Slochteren. Als Slochteren ons Belgen al bekend in de oren klinkt, dan is het door de gaswinning en zijn desastreuze gevolgen voor (de woningen van) de plaatselijke bevolking.

In deze expositie zien we Slochteren als een onafhankelijke staat die de gasrijkdommen zelf beheert en er dus ook zelf van kan genieten, iets dat in werkelijkheid anders verliep. Slochteren (en bij uitbreiding Groningen) bleef, ondanks zijn natuurlijke rijkdommen, een van de armste gebieden in Nederland. Waar herkennen we dit van? We zouden de parallel kunnen trekken met voormalige kolonies, de ver van ons bedshow voor mensen in Europa. Maar ook de mens die heel wat dichterbij woont (een goeie 350 km van onze deur) wordt niet beter van de natuurlijke rijkdommen. En dat is toch iets dat ik meeneem uit deze wandeling, dat waar er ook natuurlijke rijkdommen zijn, dat de mensen die er pal opzitten, niet degene zijn die er van genieten.

Het maakte me een beetje treurig.

Gelukkig richtte het gezelschap mijn aandacht op de andere follies. We kwamen een hazelnoot tegen, maar ook een heel schattig boshuisje dat rond een boom gebouwd was en de titel Secret Oak kreeg. De ontwerper en bouwer Adrianus van Eijk (alter ego van Arjen Boerstra) bouwde rond een oude eik een twaalfhoekig gebouwtje waarin de natuur centraal gezet wordt en hij je uitnodigt om na te denken over onze relatie met de natuur.

Toevallig een thema waar ik sowieso al mee bezig ben.

Zelf vind ik het heel belangrijk dat onze kinderen genoeg buiten spelen. Ik vind het heel jammer om te zien dat kinderen niet veel tijd meer buiten doorbrengen want de natuur heeft zoveel voordelen! Lees er hier meer over.

Voor het vak Innovatie in Onderwijs werken mijn medestudenten en ik een tool uit om leerkrachten te overtuigen meer buiten les te geven. Ik ben er van overtuigd dat jongeren dichter naar de natuur brengen, er voor kan zorgen dat we op alle gebieden ook beter voor die natuur zullen zorgen want onbekend is onbemind. Ook voor de leerlingen zelf zijn er uiteraard voordelen.

In mijn eigen lessen ga ik momenteel niet naar buiten, ik geef dan ook 's avonds les in het volwassenenonderwijs en mijn lessen lenen zich daar niet zo toe.

Maar mocht ik op een secundaire school staan, dan zou ik wel proberen om op geregelde tijdstippen naar buiten te trekken. Uiteraard dienen hier wel goede afspraken over gemaakt te worden, maar uit de good practices die ik reeds doornam voor Innovatie in Onderwijs blijkt dat de meeste leerlingen zich heel goed aan de regels voor de buitenlessen houden.

De combinatie van cultuur en natuur is altijd deugddoend. Mensen hebben bomen en groen nodig om zich goed te voelen, als er dan nog wat bezienswaardigheden zijn die je aan het denken zetten, dan spreek ik alleszins van een succes.

Als leerkracht moeten we cultuur maar ook natuur uitdragen aan onze leerlingen. Het is voor sommigen misschien de enige kans om er echt mee in aanraking te komen. En het is doorgaans dichterbij dan we denken, we moeten er enkel voor openstaan.

Ik denk alvast verder na over buitenlessen en het combineren van cultuur en natuur. Heb je tips, geef dan zeker een seintje!