Esta Noche, feelgood van de bovenste plank
- S
- 29 mei
- 3 minuten om te lezen
Op Paasmaandag trok ik naar het Zuiderpershuis in Antwerpen voor de musical Esta Noche van The Singing Factory, een productiehuis dat jongeren de kans geeft om een professionele musicalervaring op te doen. Ik was zeer benieuwd hoe dit zich op de planken zou uiten, en werd niet teleurgesteld.
Esta Noche wordt omschreven als een sprankelende feelgoodmusical. Het deed me denken aan de musical Mamma Mia!, en die vergelijking doet de voorstelling zeker recht.
Het verhaal volgt de nieuwe eigenaar van hotel ‘Esta Noche’, die na het overlijden van zijn vrouw zich met zijn zoon vestigt op het eiland. Onder de vakantiegangers die verblijven in het hotel vinden we een gezin dat al bijna twee decennia hun vakantie hier viert, een oma met haar kleinzoon die de as van opa terug naar zijn geboortegrond brengen en een toekomstige bruid en haar vriendinnengroep. De verhaallijnen van elke groep worden uiteraard met elkaar gemengd en brengen grappige, gênante en ontroerende situaties met zich mee.
Zoals het een echte feelgoodmusical betaamt, kwam het verhaal binnen met een lach en een traan. Sommige situaties waren herkenbaar en brachten meer gevoelens naar boven dan ik wenselijk vond in een volle theaterzaal. (Ja, ik heb gehuild.)
Andere situaties daarentegen gaven me meer inzicht in hoe iemand iets ervaart wat niet direct in mijn eigen leefwereld past. Een van de verhaallijnen volgt bijvoorbeeld twee jongens die hun gevoelens voor elkaar ontdekken. De ene staat duidelijk al veel verder in de herkenning en erkenning van deze gevoelens en hoe de buitenwereld hier mee omgaat. Als persoon die alle vinkjes van heteronormativiteit kan aankruisen, is het zeer verfrissend om deze verhaallijnen zonder poespas te zien in een musical. Ook de struggles die elke jongere ondervindt bij een eerste liefde zijn herkenbaar of het nu gaat over een partner van hetzelfde geslacht of niet.
Daarom is het zo belangrijk om dit te tonen aan jongeren. Door te zien dat anderen, zij het fictief, soortgelijke ervaringen doormaken, voelen ze zich hopelijk minder alleen op de wereld.
Ook het gegeven dat dit een musical is met jongeren, vind ik zeer waardevol. Het geeft jongeren die misschien zelf een acteercarrière ambiëren, de kans om te zien dat dit mogelijk is.
Onder het motto ‘wat je niet ziet, kun je niet worden’ biedt het jongeren de kans om rolmodellen en kansen te ontdekken.
Deze musical verrijkt mijn klaspraktijk omdat het mij opnieuw herinnert aan het belang om jongeren allerlei mogelijke situaties voor te schotelen. Enerzijds om empathie te stimuleren, anderzijds om herkenning te bieden, zodat ze weten dat ze niet alleen staan in wat ze meemaken. Net zoals lezen empathie kweekt met mensen en situaties die ver van het bed van een jongere staan, zo zorgt een theatervoorstelling of musical hiervoor.
Daarnaast kan het troost bieden, want op die paar uurtjes heb ik zelf enkele inzichten opgedaan over het leven in het nu en hoop. Ook jongeren voelen die emoties en kunnen zo hun gevoelsleven, dat in de puberteit alle kanten uitgaat, reguleren.
Ik kan deze musical van harte aanbevelen. Helaas was de voorstelling op Paasmaandag de laatste dus jullie kunnen er niet meer naar gaan kijken.
Ik verwacht de cast in de komende jaren op verschillende plaatsen terug te zien, want ze speelden werkelijk de sterren van het doek.
Comments