Gluren bij de buren - WES 4

Ook in WES 4 ging ik bij mijn klasgenoten over het muurtje kijken.

Bij Lien las ik een leuke recensie over de show van de dames van De Volksjury.

Hoewel hun gebruikelijke thema’s me niet meteen aanspreken, vond ik het toch boeiend om te lezen hoe enthousiast ze over de show was.

Mijn interesse voor true crime is de laatste jaren wat bekoeld. Tijdens mijn opleiding moest ik voor een opdracht in het vak strafrecht een Assisenproces bijwonen, en sindsdien kijk ik anders naar dat genre. Wat eerst spannend en intrigerend was, voelt nu vaak zwaarder en minder vrijblijvend aan.

Wat ik wel meteen interessant vond, was Liens tip om de podcast in te zetten in de klas. Ze had De Volksjury gebruikt voor een luisteropdracht, en dat zette me aan het denken. Niet elke les hoeft zwaar of schoolboekachtig te zijn – soms kan een goedgekozen fragment uit een podcast net zorgen voor extra betrokkenheid of een ander perspectief bij leerlingen. Het idee om een creatief en actueel medium zoals een podcast te gebruiken in de les, spreekt me sowieso aan.

Zelf zal ik niet snel de podcast De Volksjury beluisteren, maar ik neem die werkvorm zeker mee als inspiratie. Altijd fijn om zo’n idee te kunnen meenemen.

Bij Chantal las ik over een artikel over leren lezen.

Toen ik las dat er een nieuw educatief spel ontwikkeld werd om beginnende lezertjes te ondersteunen, was mijn interesse meteen gewekt. Die leerfase is hier thuis namelijk volop bezig, dus dook ik enthousiast in het bijhorende artikel én besloot ik het spel Letterprins zelf uit te proberen met mijn zoon.

Bij Chantal vind je een heldere samenvatting van het artikel, maar over het spel zelf wil ik graag mijn ervaringen delen. Letterprins laat je kind elke dag vijf korte oefeningen maken waarmee ze letters kunnen verzamelen. De speelse opzet zorgt ervoor dat het aanvoelt als een spel, niet als huiswerk. In het begin komen enkele oefeningen vaker terug, omdat het algoritme nog bezig is je kind te leren kennen. Naarmate dat vordert, wordt het aanbod gevarieerder.

Belangrijk om te weten: dit is geen app waarbij je je kind even voor een scherm kan zetten. Je kind heeft echt begeleiding nodig en sommige opdrachten speel je best samen. Dat maakt het meteen ook een fijne, gedeelde activiteit.

Bij ons thuis werd het alleszins met veel enthousiasme onthaald. Een grote dankjewel aan Chantal voor deze waardevolle tip!

Lien bracht ook een onderzoek van ACOD Onderwijs onder de aandacht waaruit blijkt dat Action de hofleverancier van het onderwijs is.

Ook ik betrap mezelf er regelmatig op: spullen kopen in de Action of zelf materiaal maken dat ik nooit aan de school zou doorrekenen. Hoe zou je dat trouwens zelfs aanpakken? In de reactie bij de blog van Lien gaf ik als suggestie om beginnende leerkrachten wegwijs te maken in de voorraadkast van de school, of hen daar zelfs letterlijk te laten ‘shoppen’. Dat zou al een hele stap zijn. En waarom voorzien we in het secundair onderwijs geen basispakket schrijfgerei voor leerlingen?

Idealiter krijgt elke leerkracht een maandelijks budget dat ze naar eigen inzicht kunnen inzetten. Werken op maat van een klas maakt je lessen nu eenmaal doeltreffender. Er zijn zoveel creatieve leerkrachten die barsten van de ideeën, maar op grenzen botsen omdat ze het benodigde materiaal zelf niet kunnen of willen bekostigen. Als scholen zouden investeren in duidelijke richtlijnen over hoe je materiaal kan verkrijgen of declareren, én tegelijk het belang erkennen van de persoonlijke inzet van hun team, zouden we al veel winnen. Leerkrachten zouden zich dan niet langer schuldig of bezwaard voelen om iets extra te doen voor hun klas, en hun gezinsbudget zou er ook wel bij varen.