De Leraarskamer over vaste benoemingen: een pleidooi voor verandering
- S
- 30 mei
- 2 minuten om te lezen
Ik ben een enorme fan van De Leraarskamer van Knack.
Het is een initiatief dat ondersteuning krijgt van de Koning Boudewijnstichting en waarbij vijftig leerkrachten uit diverse onderwijsniveaus en provincies samenkomen om hun ervaringen en inzichten te delen over actuele onderwijsthema’s. Ze vormen zo een waardevolle stem in het publieke debat over onderwijs.
Het gesprek van deze Leraarskamer had als thema de vaste benoeming, iets dat niet alleen leraren maar ook de bredere samenleving beroert.
Veel leerkrachten waarderen de vaste benoeming omdat het hen beschermt tegen ontslag en hen een gevoel van zekerheid biedt. Tegelijkertijd ervaren sommigen het systeem als demotiverend, omdat het weinig ruimte laat voor controle op de inzet en kwaliteit van vastbenoemde collega’s. Ook is het voor jonge leerkrachten vaak frustrerend dat ze lang moeten wachten voordat ze vastbenoemd worden, terwijl oudere collega’s met meer anciënniteit soms hun plek kunnen opeisen, zelfs na terugkeer van verlof. Daarnaast beperkt het huidige systeem de flexibiliteit, want wie van school wil veranderen, riskeert zijn vaste benoeming kwijt te raken. Dit maakt het moeilijk om beter passende banen te vinden of nieuwe ervaringen op te doen. Directies hebben daardoor ook minder vrijheid om hun team samen te stellen. Veel leerkrachten pleiten daarom voor een hervorming waarbij vaste benoemingen niet aan een specifieke school gebonden zijn, zodat iedereen meer mogelijkheden krijgt om te groeien en te kiezen.
Als zij-instromer ervaar ik de vaste benoeming als iets tweeslachtigs. Enerzijds wil ik graag verschillende scholen en onderwijsnetten ontdekken en experimenteren totdat ik een plek vind die echt bij mij past. Anderzijds is stabiliteit natuurlijk ook belangrijk. Toch weegt voor mij de flexibiliteit en de inhoud van de job zwaarder, omdat lesgeven niet mijn enige werk is. Deze situatie is voor mij een luxepositie, dat besef ik, maar het maakt mijn kijk op vaste benoemingen genuanceerd.
In het artikel sprak Maaike Bultinck een gedachte uit die ik helemaal kan delen: “Je zou gewoon vastbenoemd moeten worden in het Vlaamse onderwijs. Dan hou je die benoeming wanneer je overstapt naar een school die beter bij je past.” Dit idee spreekt me erg aan, omdat het recht doet aan de veranderende noden van leerkrachten en het onderwijslandschap.
Een systeem waarbij de vaste benoeming niet aan één school vastzit, zou volgens mij bijdragen aan een moderner en efficiënter personeelsbeleid. Het zorgt ervoor dat de juiste persoon op de juiste plek terechtkomt, zonder dat collega’s jarenlang in onzekerheid verkeren. Bovendien biedt het bescherming tegen willekeur van directies en maakt het meer transparantie en toezicht mogelijk. Zo ontstaat er een eerlijker en dynamischer onderwijssysteem, waarin leerkrachten zich vrijer kunnen ontwikkelen.
De vaste benoeming is een belangrijk instrument voor zekerheid, maar het huidige systeem mist flexibiliteit en kan leiden tot frustratie, vooral bij jonge of zij-instromende leerkrachten. Door vaste benoemingen los te koppelen van specifieke scholen, ontstaat er ruimte voor groei, betere matchingsmogelijkheden en meer professionele autonomie. Dit zou niet alleen de leerkrachten, maar ook het onderwijs als geheel ten goede komen.
Comentários