Als je een vriend wilt, maak mij dan tam!

Voor wie niet bekend is met De kleine prins, doet de titel misschien ietwat vreemd aan. Het is een citaat uit 'De kleine prins' van Antoine de Saint-Exupéry en wordt door hem in de mond gelegd van de vos die de kleine prins tegenkomt op zijn reis.

Ik had de eer om uitgenodigd te worden op het theaterconcert van Koninklijke Fanfare De Ware Vrienden in Vosselaar met als thema 'De kleine prins'.

Dit konden mijn man en ik niet zo maar voorbij laten gaan, gezien we voor onze huwelijksviering ook beroep deden op de ontmoeting van de kleine prins en de vos in de eerste lezing.

We togen dus met grote verwachtingen op zondag 12 maart naar de Gemeentehal in Vosselaar voor een namiddag cultuur.

Een klein woordje uitleg over de fanfare: het zijn amateurs in de positieve zin van het woord, liefhebbers die met veel plezier hun vaardigheden onderhouden en die weken en maanden repeteren om daarna eenmalig hun kunsten te tonen aan hun publiek.

Ik kan alleen maar respect opbrengen voor de inspanningen die deze mensen doen voor hun geliefkoosde hobby.

De fanfare in Vosselaar brengt ook

al meer dan 100 jaar mensen bij elkaar. In deze tijden van individualisme is het dan ook prachtig om te zien dat er op het podium enthousiaste muzikanten van alle leeftijden staan.

Toegekomen in de Gemeentehal, zagen we meteen dat men heel veel moeite gestoken had in het creëren van de juiste sfeer. Elke tafel was voorzien van crêpepapieren roosjes, kaarsjes en tafelkleden. Hoewel de klapstoelen het je niet lieten vergeten, waande je je toch eerder in een huiselijke setting dan in een oude opslagloods.

Het decoratieteam heeft hier duidelijk heel wat tijd ingestoken, want de overvloed aan creaties (tekeningen, roosjes, decorstukken, zelfs een stand-in bord waar kinderen hun hoofd door kunnen steken) om in de sfeer te komen, maak je niet op een-twee-drie. Men had natuurlijk wel wat tijd voor het creëren van de attributen, want het concert was oorspronkelijk gepland in 2020.

Het optreden was een afwisseling tussen theater en muziek.

We maakten uiteraard eerst kennis met de verteller-piloot, gespeeld door Hendrik Peeters (die in 2020 normaal de rol van kleine prins op zich zou nemen, vertelde men mij), en de kleine prins, gespeeld door Tim Devriese. Ze namen ons op sleeptouw doorheen hun avontuur langs de verschillende andere personages zoals de koning, de ijdeltuit, de dronkenlap, de zakenman, de lantaarnontsteker en de geograaf (elk gespeeld door Hendrik Peeters).

Ook de vos kreeg een mooie scene, in een dorp als Vosselaar kan dat uiteraard ook niet anders.

Tussen elk bedrijf door werden we onthaald op verschillende muziekstukken die afgestemd waren op de aktes die we net daarvoor te zien kregen. Zo speelde men een stuk uit Lawrence of Arabia bij de kennismaking in de woestijn, verschillende delen uit Gulliver's Travel van Bert Appermont (°Bilzen) tijdens de omzwervingen tussen de verschillende planeten, en ook de klassieker Money, money, money van Abba kwam heel toepasselijk aan bod na de kennismaking met de zakenman.

Ook het instaporkest Crescendo speelde enkele stukken waaronder twee delen uit Rikudim van Jan Van der Roost (°Duffel). Vooral het melancholische stuk paste zeer goed bij de toneelakte waar de kleine prins terugdenkt aan de zonsondergangen op zijn planeet.

Bij de scene met de terugblik op de vriendschap met zijn roos, speelde het instaporkest het nummer Friends for life dat uitermate geschikt is bij een thema als vriendschap.

Menig toeschouwer werd bekoord door mini-Crescendo, 4 kleine dametjes (leeftijd 6-8 jaar) die hun versie van The Rose, in Vlaanderen het best gekend door de versie van Ann Christie, en een kinderliedje over een roosje brachten.

De muzikale intermezzo's werden ondersteund door een presentatie van tekeningen die telkens rond het thema van de kleine prins werden gemaakt.

Zoals bij elk orkest stond er ook hier iemand vooraan om te leiden. We keken niet bij elk stuk tegen dezelfde rug aan, maar elk orkest had zijn eigen dirigent. De fanfare zelf stond onder directie van dirigent Henk Houben. Crescendo werd dan weer gedirigeerd door hun dirigent Peter De Vos en mini-Crescendo door Leen Potters.

Op het einde werden we getrakteerd op het stuk The journey notebook met als dirigent Jolien De Backker, een duivel-doet-al die van heel veel markten thuis is en zich duidelijk niet laat afschrikken door haar oogafwijking, dat kan u ook in dit artikel uit Knack lezen.

Op twee uur tijd kregen we een mooi geheel te zien van muziek en theater dat elkaar versterkte en het publiek ontroerde. We kijken alvast met veel plezier uit naar de volgende concerten!