Bang voor de advocaat?
- S
- 30 dec 2024
- 2 minuten om te lezen
Vanuit mijn vooropleiding (Bachelor Rechtspraktijk) luister ik altijd verwonderd naar de verhalen over de juridisering van het onderwijs. Ik merk dat er onder collega’s heel wat verhalen de ronde doen waardoor ze zichzelf met nog meer administratie opzadelen om hun punten en beoordelingen te staven.
Wanneer er dan een interview verschijnt met een advocaat onderwijsrecht, is mijn nieuwsgierigheid geprikkeld.
In het interview belicht Mr. Van den Abeele de verschillende kanten van haar werk. Ze staat namelijk niet alleen leerlingen of studenten bij maar ook leerkrachten.
Ze bekijkt de klachten steeds op een objectieve manier en fungeert als eerste rechter. Ze geeft ook mee dat de leerlingen die zij verdedigt inspanningen moeten leveren, ze is geen goede fee die alle problemen laat verdwijnen.
Wat in het artikel wel naar voor komt is dat het vooral ouders die er financieel goed voor staan, zijn die beroep op haar diensten doen. Ze probeert ook minder gegoede ouders te helpen door ook pro-Deozaken aan te nemen, maar zij vinden niet altijd de weg.
Wat veel leerkrachten hopelijk gerust stelt, is dat de bewijslast bij de leerling en hun ouders ligt. Dit was al zo, maar toch wilden veel leerkrachten (of scholen) zich extra indekken door een uitgebreidere administratie te voeren. Hopelijk zorgt dit er voor dat de administratieve last van leerkrachten verminderd.
Wat volgens Mr. Van den Abeele wel beter zou kunnen in het secundair onderwijs is de uitsluiting van leerlingen. Volgens haar gaan scholen veel te snel over tot het al dan niet formeel uitsluiten van moeilijke leerlingen. Ze heeft begrip voor de beperkte draagkracht van sommige scholen maar pleit er voor om leerlingen niet los te laten. Hier geeft het hoger onderwijs het goede voorbeeld.
Ik volg haar theorie en zie op sommige scholen dat er zeer aanklampend gewerkt wordt. In plaats van uitsluiting doet men aan insluiting (de leerling niet verbieden naar school te komen maar juist verplichten en voorzien in een apart programma). In praktijk begrijp ik dat dit moeilijk is omwille van het personeelstekort in sommige scholen.
Ook over haar werk met leerkrachten vertelt Mr. Van den Abeele. Het gaat hier dan doorgaans over tuchtzaken of pesterijen. De leraarskamer is niet vrij van de dingen des mensen, maar een gezond personeelsbeleid zou pesten toch moeten kunnen voorkomen worden, is mijn mening.
Mr. Van den Abeele krijgt ook de vraag voorgeschoteld of ze niet vreest dat haar werk de problemen nog groter maakt. Ik volg haar antwoord dat dit geenszins het geval is. Het kan soms nodig zijn om een objectieve, juridische blik te werpen op bepaalde situaties. Wanneer partijen te betrokken zijn, is het soms moeilijk om de emoties los te laten.
Uiteraard is het van belang dat er geleerd wordt uit een procedure. De emoties kunnen hoog oplopen en mensen hebben de gewoonte om zaken heel persoonlijk op te vatten. Als we voorbij die ingesteldheid kunnen komen, dan kan ons onderwijs alleen maar beter worden!
Het interview met Mr. Van den Abeele kan je hieronder lezen.
Comments